رأی دیوان عالی کشور: عدم حق اعتراض وکیل تسخیری

یکی از شعب دیوان عالی کشور در رأی اخیر خود، اعلام کرد که وکیل تسخیری (وکیلی که دادگاه برای متهمی که توانایی انتخاب وکیل ندارد، تعیین می‌کند) حق اعتراض به حکم صادر شده را ندارد. عدم حق اعتراض وکیل تسخیری، با استناد به نسخ رأی وحدت رویه شماره 598 هیأت عمومی دیوان عالی کشور که در سال 1374 صادر شده بود، صادر شده است.

جزئیات پرونده و استدلال دادگاه

در این پرونده، متهم به اتهام قتل عمد، ورود به عنف مسلحانه به منزل مسکونی و حمل و نگهداری سلاح غیرمجاز، به مجازات قصاص نفس، حبس و ضبط سلاح محکوم شده بود. پس از صدور حکم، وکیل تسخیری متهم، نسبت به آن فرجام‌خواهی کرد.

دیوان عالی کشور در رأی خود، با استناد به منسوخ شدن رأی وحدت رویه سال 1374، اعلام کرد که در قوانین فعلی، حقی برای فرجام‌خواهی وکیل تسخیری پیش‌بینی نشده است. به همین دلیل، فرجام‌خواهی وکیل تسخیری را رد کرد.

نقد رأی دیوان عالی کشور؛ حق اعتراض وکیل تسخیری

• رأی وحدت رویه سال 1374 با قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 1392 تأیید شده است.
• تعیین وکیل تسخیری، به معنای اعطای تمام اختیارات قانونی به وی است و دلیلی بر سلب اختیار او در مرحله اعتراض به آرا وجود ندارد.
• محدود کردن اختیارات وکیل تسخیری، نقض حقوق دفاعی متهم و مغایر با فلسفه تعیین وکیل تسخیری است.

این رأی، با توجه به نقدهای مطرح شده، می‌تواند محل بحث و بررسی‌های حقوقی بیشتری قرار گیرد.